Road Trip
στην Νοτιοανατολική Πελοπόννησο

Το πέρασμα από τη διώρυγα του Ισθμού, ήταν και παραμένει ένα από τα αγαπημένα μου. Σας προτείνω έναν εναλλακτικό τρόπο να περάσετε και δεν είναι άλλος, από την παλιά, βυθιζόμενη γέφυρα των Ισθμίων. Μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις λίγο, αν έχει βυθιστεί, προκειμένου να περάσει κάποιο πλοίο. Όμως, θα αποζημιωθείς από το μοναδικό θέαμα. Μάλιστα, ορισμένες φορές, ανεβαίνοντας η ξύλινη γέφυρα φέρνει στην επιφάνεια ψάρια που σπαρταρούν πάνω της κι αν είναι τυχερά, ξαναπέφτουν στο νερό. Διαφορετικά, στο… τηγάνι.

Σε κάθε περίπτωση, η στροφή επ’ αριστερά, είναι επιβεβλημένη. Κι αυτό διότι θα ακολουθήσεις όλη την παραλιακή ζώνη. Στα Λουτρά Ωραίας Ελένης θα πάρεις μια πρώτη γεύση από παραλία και έπειτα ετοιμάσου για θάλασσα στα αριστερά, και δάσος με πεύκα στα δεξιά σε μια φιδίσια διαδρομή.

Η Επίδαυρος, αναμφίβολα, αποτελεί την πρώτη, μεγάλη στάση. Διότι δεν είναι μόνο το Αρχαίο Θέατρο ως πόλος έλξης, μνημείο παγκόσμια πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, όπου πραγματοποιούνται οι παραστάσεις του Φεστιβάλ, αλλά και η θαυμαστή ιστορία με το αρχαίο θεραπευτήριο του Ασκληπιού. Στην Παλαιά Επίδαυρο, με την προκυμαία που φιλοξενεί από ψαρόβαρκες μέχρι και γιοτ, θα κάνεις μια όμορφη περατζάδα και θα σταθείς στο μικρό θέατρο, όπου οι εκδηλώσεις πολιτιστικού χαρακτήρα είναι στα must του καλοκαιριού. Αν θέλετε να αφιερώσετε λίγο χρόνο, σε μόλις δύο χιλιόμετρα περπάτημα, από το παλαιό λιμάνι μέχρι τη χερσόνησο Νησί, θα δείτε ό,τι απέμεινε από τα ρωμαϊκά τείχη και την Ακρόπολη, μέχρι και μυκηναϊκούς τάφους.

Στο κοντινό Λυγουριό, διατηρείται το Μουσείο Κωτσιομύτη Φυσικής Ιστορίας, και σε ελάχιστη απόσταση η Ιερά Μονή Αγνούντος, που γιορτάζει το Δεκαπενταύγουστο.
Τώρα, με όλα αυτά, μια βουτιά είναι απαραίτητη. Βαγιωνιά, Καλαμάκι, Πολεμάρχα, Γιαλάσι και… Ατλαντίδα, είναι ό,τι πρέπει για να δροσιστείς κι όταν, κατόπιν, ανοίξει η όρεξη, τα παραθαλάσσια ταβερνάκια είναι μια ιδανική επιλογή, για ένα γεύμα που μυρίζει… θάλασσα, όπως έλεγε ο Νίκος Ρίζος, υπονοώντας το φρέσκο ψάρι. Εναλλακτικά, προτιμήστε μαγειρευτό φαγητό, τώρα που η εποχή ευνοεί τα προϊόντα γης.

Μέθανα, με τις ιαματικές πηγές, Γαλατάς, Ερμιόνη, Πόρτο Χέλι, είναι στο διάβα σου, αν κινηθείς παραλιακά, διαφορετικά πηγαίνεις προς Τολό, με απίθανες παραλίες και όμορφο πεζόδρομο με μπαράκια και ταβέρνες και μια αμμώδη, οργανωμένη παραλία.

Στο Ναύπλιο, αν δεν έχεις πάει σχολική εκδρομή ή για απόδραση Σαββατοκύριακου, ευκαιρία να πας τώρα.
Η πόλη που έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στη συγκρότηση του σύγχρονου Ελληνικού κράτους μετά την απελευθέρωση έχει έντονα πολυπολιτισμικά στοιχεία. Περήφανο για την Αργοναυτική Εκστρατεία και τη συμμετοχή στον Τρωικό Πόλεμο, το Ναύπλιο δέχθηκε επιρροές από Ρωμαίους, Φράγκους, Ενετούς και Τούρκους.

Από την πλατεία Συντάγματος, δίπλα έχεις την πρώτη Βουλή των Ελλήνων, παλιό τζαμί όπου έγινε η πρώτη Εθνοσυνέλευση. Κι έπειτα, το Αρχαιολογικό Μουσείο και τη Δημοτική Πινακοθήκη. Αν θέλεις να αισθανθείς τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, δεν έχεις παρά να πας στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, εκεί όπου δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας. Μάλιστα, στον τοίχο παραμένει ακόμα το σημάδι της σφαίρας.
Μολονότι σχετικά μικρό, το Ναύπλιο είναι γεμάτο μουσεία, όπως το Πολεμικό, που φιλοξενείται στο κτήριο της πρώτης Σχολής Ευελπίδων, το Πελοποννησιακό Λαογραφικό, το Μουσείο Κομπολογιού και το Παιδικό Μουσείο.
Στα αξιοθέατα, περιλαμβάνονται ο Βαυαρικός Λέοντας, το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στο ομώνυμο πάρκο, ο ανδριάντας του Ιωάννη Καποδίστρια στην πλατεία που φέρει το όνομά του, αλλά και τα σπίτια των αντιβασιλέων του Οθωνα, Ιωσήφ Λουδοβίκου Άρμανσμπεργκ και Γεώργιου Λουδοβίκου φον Μάουρερ.

Η περιήγηση στα πλακόστρωτα σοκάκια τ’ Αναπλίου, είναι μοναδική, με τις μυρωδιές από τις κουζίνες να μαρτυρούν ότι το βράδυ κάτι σε περιμένει. Να προτιμήσεις λαχανοντολμάδες, που είναι και η σπεσιαλιτέ.

Ναύπλιο χωρίς να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου, να ανέβεις τα 999 σκαλοπάτια για το Κάστρο του Παλαμηδίου, δεν εννοείται. Διαφορετικά, πηγαίνεις από την πίσω πλευρά με το αυτοκίνητο. Προτιμήστε με τα πόδια, έχει άλλη αξία. Αν και μας στιγματίζει ως Έθνος, διότι εκεί καταδικάστηκε σε θάνατο ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, το φρούριο που χτίστηκε από Ενετούς χαρίζει μοναδική θέα.
Και βέβαια, στην απέναντι πλευρά, πιο χαμηλά, είναι η μύτη του Ακροναυπλίου, με το περίφημο κάστρο. Εκεί, αξίζει να κάνετε την απογευματινή σας βόλτα, στο μεγάλο πεζόδρομο.
Υπάρχουν και επιλογές για μπάνιο, στους Μύλους, στην Αρβανιτιά, στη Νέα Κίο, στην Καραθώνα και στο Κιβέρι.

Όσο για τη διαμονή, θα βρείτε από μπουτίκ ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα, έως και μεγαλύτερα, πολυτελή ξενοδοχεία.

Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο, δεν χρειάζεται καν να βάλετε στο σύστημα πλοήγησης τη διαδρομή. Κατηφορίζετε όλη την ακτογραμμή, για το Παράλιο Άστρος, που είναι κτισμένο πάνω σε ένα λόφο, τον οποίο οι ντόπιοι αποκαλούν νησί, έχοντας στην κορυφή του το μεσαιωνικό κάστρο. Γραφικός τόπος, με όμορφη περατζάδα, καθαρά νερά και βραβευμένες με γαλάζια σημαία παραλίες, με άμμο και βότσαλα, όπως η Καλλιστώ, οι Πόρτες, η Γλυφάδα, η Ατσιγγανού. Με αρκετές επιλογές σε μπαράκια, καφέ και ταβερνάκια, αλλά και σε διαμονή, από μικρά ξενοδοχεία μέχρι και αυτόνομες κατοικίες, το Παράλιο Άστρος προσφέρει μια διαφορετική νότα διακοπών.

Σε κοντινή απόσταση, στα 21 χλμ., είναι ο Τυρός, χωρισμένος στα τρία: Ανω Τυρός, Κάτω Τυρός, Παραλία Τυρού, με τον Πάρνωνα να στέκεται επιβλητικός από πάνω τους. Όμορφοι οικισμοί, αρκετά ανεπτυγμένοι τουριστικά, διαθέτουν από τις πιο ωραίες παραλίες της Πελοποννήσου (Κρυονέρι, Τσεφλό, Ζαρίτσι, Σαμπατική).

Περπατήστε στα σοκάκια και θα βρείτε τον Πύργο του Τσικαλιώτη, κι ίσως πετύχετε κάποια έκθεση, ενώ σας περιμένουν και τα αρχοντικά του Πολύτιμου και του Κατσικογιάννη. Και δεν θα παραλείψετε να επισκεφθείτε τη Φάμπρικα Πολιτισμού, που στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτήριο. Ο θεμέλιος λίθος μπήκε το 1855 και η ανέγερσή του ολοκληρώθηκε το 1859. Αρχικά χτίστηκε ως διδακτήριο του Δημοτικού Σχολείου, αργότερα στέγασε το δημαρχείο Λιμναίων και το 1924 εγκαταστάθηκε το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής του Απόστολου Κωστάκη που ηλεκτροδότησε την πόλη, σε μια περίοδο κατά την οποία ελάχιστες πόλεις στην Ελλάδα διέθεταν ηλεκτρικό ρεύμα. Εκεί, με ηλεκτρική ενέργεια, λειτούργησαν αλευρόμυλος και ελαιοτριβείο. Σταμάτησε η λειτουργία του το 1967 λόγω… ΔΕΗ και από το 2014 είναι το «Κέντρο Προβολής της Αγροτικής Ιστορίας και των Δρόμων της Θάλασσας στην Ανατολική Πελοπόννησο».

Δύο είναι τα χαρακτηριστικά του τόπου και τα δύο τσακώνικα. Η… ντοπιολαλιά, με στοιχεία από την αρχαία δωρική διάλεκτο, την οποία μιλούν και γράφουν πολλοί, και η μελιτζάνα ΠΟΠ, που αποτελεί το βασικό μενού του φεστιβάλ του Αυγούστου. Συνδυάστε τη με παξιμάδια κι αν θέλετε να αγοράσετε κάτι, μέλι και χυλοπίτες.

Το Λεωνίδιο προσφέρεται και για μπάνιο, με την πασίγνωση παραλία της Πλάκας, όμως όσοι θέλουν περισσότερη ησυχία, θα τη βρουν στην Πούλιθρα, στο Τηγάνι και στον Φωκιανό. Η τελευταία αυτή παραλία, γεμάτη λευκό βότσαλο και καθάρια νερά, βρίσκεται περίπου 20 χλμ. από το Λεωνίδιο και αξίζει τον κόπο, τόσο για τη θέα, όσο και για τη χαλάρωση που προσφέρει. Με 750 μέτρα μήκος ακτής, μπορείς να κολυμπήσεις αρκετά μέσα, χωρίς το βάθος να ξεπερνά τα πέντε μέτρα.

Κατεβαίνοντας τη δαντελωτή ακτογραμμή του Μυρτώου Πελάγους, είσαι στη Λακωνία. Το ψαροχώρι Κυπαρίσσι δεν είναι ονομαστό στους πολλούς, και προσφέρει απολαυστικό μπάνιο στη Μεγάλη και Μικρή Αμμο, αλλά και στην Αγία Κυριακή, λίγο πιο πέρα, ενώ για φαγητό, τι άλλο από θαλασσινά στα ταβερνάκια πάνω στο νερό.

Εξίσου όμορφος τόπος, αλλά και διαφορετικός, συνάμα, είναι ο Γέρακας, με τον μικρό οικισμό. Η διαφορετικότητα έγκειται στο γεγονός ότι η θάλασσα εισβάλλει στη στεριά και δημιουργεί ένα μοναδικό φιόρδ. Από την τσιμεντένια προβλήτα που δένουν τα καϊκια, μπορείς να κάνεις τις βουτιές σου και έτσι, μούσκεμα όπως είσαι, στο ταβερνάκι μπροστά να απολαμβάνεις σε μια πιατέλα ό,τι έβγαλε το πρωί η ψαριά. Πίστεψέ με, δεύτερο ίδιο ψάρι, ίσως να μην πετύχεις κι αυτό κάνει τη γεύση απίθανη.

Όταν χαλαρώσεις αρκετά, η συνέχεια λέει…
«Κυρά Μονοβασιά μου, πέτρινο καράβι μου. Χιλιάδες οι φλόκοι σου και τα πανιά σου. Κι όλο ασάλευτη μένεις να με αρμενίζεις μες στην οικουμένη». Ο Γιάννης Ρίτσος, ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, σπλάχνο της Μονεμβασιάς, μίλησε κι έγραψε για τον τόπο του. Εχω ακόμα το λεύκωμα των τηλεοπτικών παραγωγών μου (Μονόγραμμα κ.ά.) Γιώργου και Ηρώς Σγουράκη, με την εκπομπή που είχαν κάνει για τη ζωή του σπουδαίου μας ποιητή, την κατοικία του οποίου θα βρεις μπαίνοντας αριστερά στη βυζαντινή καστροπολιτεία.
Αναμφίβολα, ο τόπος, που πλημμυρίζει ιστορία, σε παρασέρνει στο αργό περπάτημα στα πλακόστρωτα δρομάκια, νωρίς το πρωί, αλλά και το βράδυ με το φεγγάρι να απλώνει το φως του και να σχίζει με τη λάμψη του τη θάλασσα.

Γι αυτό, όλες τις ώρες της ημέρας, παρά το σκληρό τοπίο, χωρίς μεγάλα δέντρα, αξίζει να την περπατήσεις ολόκληρη, νιώθοντας ότι βαδίζεις εκεί που βυζαντινοί αυτοκράτορες, γυάλιζαν με το πάτημά τους τις πέτρες.

Οσες φορές κι αν έχω πάει στο κάστρο, πάντα κάτι καινούργιο θα ανακαλύπτω. Είτε την τελευταία είσοδο και αμέσως μετά με προσοχή κολύμπι, πέφτοντας από τα βράχια, είτε ένα ένα τα μικρά ξενοδοχεία, είτε κάποιον νέο ιδιοκτήτη –κυρίως ξένοι- που έχουν αγοράσει μια κατοικία. Είτε, πάλι, ένα μπαράκι, είτε ξανά και ξανά στη «Ματούλα», που είδα μετά από πολλά χρόνια τον γείτονά μου τον Μάκη, για φαγητό με ντόπιες συνταγές.

Βέβαια, υπάρχουν αρκετές επιλογές σε φαγητό και ποτό, αλλά προτιμήστε εκεί που η χαμηλή μουσική, όπως η κλασική που άκουσα την πρώτη φορά σε ένα θολωτό μπαράκι, θα σας φτιάξει ακόμα περισσότερο τη διάθεση, και θα μπορέσετε να απολαύσετε το ποτό σας, συζητώντας σαν… άνθρωποι, ώστε να σε ακούνε και να τους ακούς.

Για τη διαμονή, θα βρεις κάτι που να σου ταιριάζει, τόσο μέσα στο κάστρο, όσο κι έξω από αυτό, καθώς υπάρχουν αρκετές επιλογές για όλα τα βαλάντια.

Με τόσες συγκινήσεις στις αποσκευές, φαντάζει δύσκολη η συνέχεια, όμως δεν είναι – κάθε άλλο, διότι σας περιμένει η Ελαφόνησος.

Παραμένοντας στη Λακωνία, λοιπόν, το Σπήλαιο Καστανιάς είναι ο επόμενος προορισμός. Δεν θα μπορέσεις να το προσεγγίσεις παραλιακά, αλλά από την ενδοχώρα, από τη Νεάπολη, διαμέσου του Λαχίου και της Κάτω Καστανιάς ή διαμέσου Μεσοχωρίου και Φαρακλού. Πλούσιο σε πυκνότητα και ποικιλία σχημάτων, χρωμάτων και μορφών, είναι δεύτερο στο είδος του, στην Ευρώπη.

Στα 500 μέτρα της διαδρομής, από τα 1.500 μ. του σπηλαίου, θα περάσεις ανάμεσα από μεγάλους κόκκινους και λευκούς καταρράκτες, πελώριες κολώνες, «κουρτίνες» και «σεντόνια», «χταπόδια», «κοράλια», «ελεφαντάκια», «μανιτάρια», «πουλιά» και «εξωτικά φυτά».

Με ένα αναψυκτικό ανά χείρας, έξω από το σπήλαιο, θα κινηθείς στο νοτιότερο σημείο του ακρωτηρίου, μέσω του Αγίου Νικολάου, για να φθάσεις σε ένα σπάνιο φαινόμενο, στο Απολιθωμένο Δάσος Βάτικα.

Και τώρα, Ελαφόνησος. Σε μόλις 8-10 λεπτά από την Πούντα, το μικρό νησί σε υποδέχεται σαν πειρατή ή κουρσάρο, έτοιμο να το κυριεύσεις. Με ιστορία βαθιά χαμένη στις χιλιετηρίδες, τιρκουάζ νερά και μοναδικές παραλίες (Σίμος, Σαρακίνικο, Παναγιά, Λευκή, Καλογεράς, Κοντογόνι, Πούντα και Παυλοπέτρι), τον προστατευόμενο κέδρο και πολλά αξιοθέατα σε βυζαντινά και νεότερα μνημεία, σε προσκαλεί να γνωρίσεις την Ελαφόνησο από άκρη σε άκρη. Οσοι την επισκέπτονται, πλανεύονται και μένουν εκεί, σε κάμπινγκ ή ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Διαλέξτε τι θέλετε να κάνετε, διότι το Γύθειο, απέχει αρκετά. Αν ξεκινήσετε την επόμενη μέρα, θα έχετε μπροστά σας αρκετές ώρες για να απολαύσετε τη διαδρομή. Μαραθίας, Αρχάγγελος, Πλύτρα, Γλυφάδα, Ελαια, μέχρι να φθάσετε στο κοίλο μέρος του Λακωνικού Κόλπου και να βρεθείτε στο δεύτερο πόδι, στο Γύθειο.

Ακόμα θυμάμαι που είχαμε σταματήσει για τηλεοπτικό γύρισμα στο νησάκι Κρανάη ή Μαραθονήσι, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία όταν ο Πάρης έκλεψε την Ωραία Ελένη εκεί την πήγε το πρώτο βράδυ. Τώρα, αν πάτε εσείς, και δεν χρειάζεται να κάνετε τους ηθοποιούς, μπορείτε να καθίσετε σε ένα παγκάκι μπροστά από τον πύργο Τζανετάκη Γρηγοράκη, που φιλοξενεί το Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο της Μάνης και να φρεσκάρετε όσα γνωρίζετε για τον μύθο. Εκεί υπάρχει και ο Φάρος, σύμβολο της πόλης.

Με τα θαυμάσια νεοκλασικά σπίτια, μπορείτε να κάνετε τη βόλτα σας στο πλακόστρωτο ή στην πόλη και να επιλέξετε ένα από τα πολλά εστιατόρια της περιοχής για το μεσημεριανό. Εκτός, κι αν δεν έχετε κάνει μπάνιο, οπότε στη Σελινίτσα, στο Μαυροβούνι ή στο Βαθύ και τον Αγερανό, θα μπορέσετε να κολυμπήσετε σε ήρεμα, συνήθως, νερά.

Για τη διαμονή, θα βρεις κάτι που να σου ταιριάζει, τόσο μέσα στο κάστρο, όσο κι έξω από αυτό, καθώς υπάρχουν αρκετές επιλογές για όλα τα βαλάντια.

Μολονότι αξίζει να επισκεφθείτε τη μύτη, στο δεύτερο πόδι της Πελοποννήσου, πηγαίνοντας στο Πόρτο Κάγια και στον γραφικό Γερολιμένα, εντούτοις αλλάξτε κατεύθυνση και πάρτε τον δρόμο στην ενδοχώρα, που κόβει σχεδόν οριζόντια το… πόδι, από την ανατολική έως τη δυτική πλευρά.
Η Αρεόπολη, στην αδούλωτη Μάνη, πάντα παραμένει το πέρασμα προς τη θάλασσα κι ακόμα μυρίζει το μπαρούτι της Επανάστασης. Αλλωστε, αν σταθείς στην πλατεία, υπάρχει και το σημείο που στήθηκε και εξακολουθεί να στήνεται, η σημαία της Επανάστασης, με την αυθεντική να βρίσκεται Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών.

Πατρίδα των Μαυρομιχαλέων, με πετρόκτιστα σπίτια και σοκάκια, πύργους και ξενώνες, διαθέτει μπαράκια και καφέ και ταβερνάκια, που ειδικά τον χειμώνα μαγειρεύουν το φαγητό πάνω στην ξυλόσομπα. Ο παραδοσιακός φούρνος στην πλατεία βγάζει ακανόνιστα καρβέλια ζυμωτού ψωμιού από τον ξυλόφουρνο, ενώ δοκίμασε λαλάγγια, τις στρογγυλές τηγανίτες Μάνης, με λίγη γραβιέρα και θα με θυμηθείς.
Πριν αποφασίσεις οτιδήποτε άλλο, Σπήλαιο Διρού. Ανοικτό και επισκέψιμο, αλλά μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου μόνο για τη χερσαία διαδρομή και τη μικρή λιμναία, λόγω εργασιών. Θα σε συναρπάσει πάνω στη βάρκα.

Στη συνέχεια, γυρίζεις ξανά πίσω, προς Αρεόπολη, στον κόλπο του Οίτυλου, που έχει αναπτυχθεί πολύ τα τελευταία χρόνια και έχει αρκετά ξενοδοχεία. Στα βράχια, σχηματίζονται μικρές πισίνες και θα αποτολμήσεις μια βουτιά, έχοντας δώσει εγκαίρως παραγγελία σε μια από τις ταβέρνες για ψάρι. Τι άλλο θα περίμενες.

Κι εκεί κοντά, η Καρδαμύλη, για όσους την έμαθαν από τον Πάτρικ Λι Φέρμορ, τον διάσημο ταξιδιωτικό συγγραφέα που έζησε εκεί με τη σύζυγό του, φωτογράφο, Τζόαν και άφησε κληρονομιά πολιτισμού, το πετρόκτιστο σπίτι που σχεδίασαν, το οποίο πλέον ανήκει στο Μουσείο Μπενάκη και είναι ανά περιόδους επισκέψιμο.

Αφήστε το αυτοκίνητο και με τα πόδια να πάτε στην Παλιά Καρδαμύλη. Εκεί θα βρείτε τον Αγιο Σπυρίδωνα, με το χαρακτηριστικό 17 μέτρων καμπαναριό, διακοσμημένο με τον δικέφαλο αετό. Του Βυζαντίου, για να μπερδευτούμε με τους αθλητικούς συλλόγους! Ο Πύργος Μούρτζινου, αποτελεί ένα ακόμα αξιοθέατο. Η οικογένεια Μούρτζινου (παρωνύμιο της οικογένειας Τρουπάκη), ήταν ανταγωνιστική της οικογένειας Μαυρομιχάλη, από την Αρεόπολη, με μεγάλη συνεισφορά στον Αγώνα.

Το ιστορικό κέντρο συγκαταλέγεται στα top σημεία της πόλης, καθώς τα πρωινά, ανάμεσα σε καφεκοπτεία και ζαχαροπλαστεία, τα σκιερά καφενεδάκια της πλατείας Οθωνος και οι φούρνοι με τα ζεστά λαλάγγια και τα παστέλια, γίνονται στέκια κάθε ηλικίας, ενώ το βράδυ στα πλακόστρωτα στενάκια γύρω από την βυζαντινή εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, ταβερνάκια και μπαράκια κρατούν μέχρι αργά τη νύχτα, χειμώνα καλοκαίρι.

Η μεγάλη περατζάδα γίνεται στην πλατεία Αριστομένους, αφού το μεγάλο εμβαδό της και τα νεοκλασσικά κτήρια, ευνοούν της βόλτες. Κατά μήκος, πάντα ο ποδηλατόδρομος, μια και η πόλη είναι η χαρά του πεντάλ. Για δροσιά περπατήστε στο πάρκο του ΟΣΕ, όπου ανάμεσα σε ευκάλυπτους και παιδικές χαρές, θα δείτε υπαίθρια εκθέματα τα βαγόνια μιας παλιάς εποχής, που θα σας ταξιδέψουν έστω και ακίνητα. Το μεγάλο κλου της πόλης, είναι το παράκτιο μέτωπό της.

Το αστικό τμήμα, τελειώνει στο ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ, σηματοδοτώντας και τα νοητά όρια της πόλης. Από το λιμάνι, που το κοσμούν πανέμορφα καφέ, ως το τέρμα του λεωφορείου, μεσολαβεί με φαρδιά παραλία, με βότσαλο και άμμο, η οποία είναι γεμάτη από μαγαζιά και ξενοδοχεία και σπαρμένη από ξαπλώστρες και ομπρέλες.

Από την άλλη, η ομορφιά του όρους Καλάθι, αγαπημένο ορμητήριο για αλεξίπτωτο πλαγιάς, τραβάει το βλέμμα. Μάλιστα στους πρόποδές του, στην Κάτω Βέργα, το βράδυ, μπαράκια και ταβερνάκια προσφέρουν απρόσκοπτη θέα στον Μεσσηνιακό Κόλπο. Η παρθένα πλευρά είναι στην Δυτική Παραλία, όπου κατά καιρούς κάνουν την εμφάνισή τους και θαλάσσιες χελώνες.

Για συμπλήρωμα και ένα τέλειο δείπνο, είναι η μαρίνα, που ενδείκνυται για όσους θέλουν ησυχία. Το αντίπαλο δέος της ποικιλίας ψαρικών, είναι τα κρεατικά, με την ονομαστή γουρνοπούλα να είναι το τοπικό έδεσμα των Καλαματιανών, να φιγουράρει σε σχεδόν κάθε μενού και να συμπληρώνεται από την τοπική παραγωγή ούζου, μερακλίδικου.

Μείνετε σε ένα από τα πολλά καταλύματα για όλα τα βαλάντια και φεύγοντας, μη ξεχάσετε να πάρετε ένα μαντήλι, Καλαματιανό, για τον αποχαιρετισμό.