Το πρωί της Τρίτης 27 Μαρτίου, πολίτης κάλεσε στη γραμμή επικοινωνίας για βλάβες της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ). Ενημέρωσε για πρόβλημα στη Βιομηχανική περιοχή Θεσσαλονίκης, όπου έσπευσε συνεργείο, για να ελέγξει πιθανή διαρροή από το δίκτυο ύδρευσης. Διαπιστώθηκε η διαρροή μαζί και ότι από το σημείο της περνούσαν δύο αγωγοί της εταιρείας. Άρα, οι άνθρωποι του συνεργείου δεν μπορούσαν να γνωρίζουν πού ακριβώς ήταν η βλάβη και ποιο ήταν το ακριβές μέγεθος ζημιάς.

“Ενώ βρισκόμουν, μαζί με έναν συνάδελφο στο σημείο, μας ειδοποίησαν ότι από το πρωί είχε παρατηρηθεί ότι από τον κεντρικό αγωγό της Αραβησσού έρχονται λιγότερες ποσότητες νερού. Τότε μου ήλθε στο μυαλό το “μη γίνει κάτι στην Αραβησσό”, φράση που άκουγα από την πρώτη ημέρα στη δουλειά. Το πρόβλημα πια, βρισκόταν μπροστά μας”, λέει στο News 24/7 ο Μπάμπης Μωυσιάδης, o οποίος συμπληρώνει φέτος έντεκα χρόνια στην Εταιρεία Ύδρευσης της Θεσσαλονίκης και ήταν από τους πρώτους που πήγαν στο σημείο “μηδέν”.

Θυμάται πως από τις πρώτες ημέρες του στη δουλειά, άκουγε ιστορίες για τη μεγάλη βλάβη στο συγκεκριμένο αγωγό (στην Αραβησσό, που θα τη βρείτε στις νότιες παρυφές του βουνού Πάικου, στα δυτικά των Γιαννιτσών). Όλοι υποστήριζαν πως αργά ή γρήγορα θα προέκυπτε πρόβλημα.

Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΑΘ, Γιάννης Κρεστενίτης μιλά επίσης, στο News 24/7 και αποκαλύπτει πως “από το 1999 ειδικοί είχαν εκτιμήσει ότι ένα μεγάλο κομμάτι του αγωγού έπρεπε να αλλάξει. Αυτή η λύση, όμως δεν προκρίθηκε ποτέ γιατί θα άφηνε την πόλη για μέρες χωρίς νερό”. Μάλιστα τονίζει ότι βελτιωτικά έργα, όπως αποτυπώνεται και σε έγγραφα, είχαν σχεδιαστεί από το 2004. Ποτέ όμως, δεν έγιναν. Γιατί;

Οι κατασκευαστές του αγωγού Αραβησσού έδιναν χρόνο ζωής κοντά στα 40 χρόνια. Τον παρέδωσαν το 1978.

Πώς φτάσαμε στο σημείο να μείνει η Θεσσαλονίκη χωρίς νερό, όταν όλοι γνώριζαν ότι πιθανό να προκύψει πρόβλημα στο συγκεκριμένο αγωγό; Βλέπετε, οι βλάβες του παρελθόντος είχαν προειδοποιήσει για το κακό που ερχόταν. Επιπροσθέτως, οι αρμόδιοι ήξεραν πως όταν δόθηκε, το 1978, σε χρήση ο αγωγός Αραβησσού, οι κατασκευαστές έδιναν χρόνο ζωής κοντά στα 40 χρόνια.

Ας διευκρινίσουμε κάποια πράγματα: η Θεσσαλονίκη παίρνει νερό από δύο «πηγές». Τον Αλιάκμονα και την Αραβησσό. Εδώ και πολλά χρόνια εκκρεμεί η επέκταση της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Νερού, που θα επιτρέψει να έρχονται από αυτή την παροχή άλλα 150.000 κυβικά νερού από τον Αλιάκμονα. Έτσι, η Αραβησσός που τροφοδοτεί την πόλη με άλλα 80.000 κυβικά, θα παραμείνει ως εφεδρική πηγή.

Ο Γιάννης Κρεστενίτης πιστεύει ότι το συγκεκριμένο έργο θα έπρεπε να είναι έτοιμο πριν το 2010. Αν πάλι, προχωρούσε η τελευταία προκήρυξη, το 2012, θα είχε ολοκληρωθεί και η Θεσσαλονίκη δεν θα αντιμετώπιζε προβλήματα.

Ίσως το μοναδικό σημείο που συγκλίνει η άποψη όλων των καθ’ ύλην αρμοδίων, είναι για τους λόγους που οδήγησαν στην ακύρωση αυτού του έργου. Ενώ οι διοικήσεις της ΕΥΑΘ γνώριζαν ότι θα προκύψει πρόβλημα, δεν προχώρησαν σε κάποια ενέργεια βελτίωσης των έργων υποδομής, ενόψει της ιδιωτικοποίησης της εταιρίας. Μάλιστα, ενώ ο σχεδιασμός του έργου είχε προχωρήσει αρκετά, απεντάχθηκε τελικά το 2014, για να επανέλθει από τη νέα διοίκηση το 2016.  

Πίσω στο πρωί της Τρίτης 27 Μαρτίου και στο τηλεφώνημα κατοίκου για διαρροή, στο σημείο κλήθηκε άμεσα συνεργείο της ΕΥΑΘ, για να αρχίσει η άντληση των υδάτων και να διαπιστωθεί το μέγεθος της βλάβης. Απόλυτη προτεραιότητα ήταν να γίνει προσπάθεια αποκατάστασης, χωρίς να αδειάσει ο αγωγός. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η πόλη θα μπορούσε να έχει νερό. Αυτό στάθηκε αδύνατο. Δεν το επέτρεπε η φύση της βλάβης.

Τότε ξεκίνησε μια πολύπλοκη διαδικασία. Το πρώτο βήμα ήταν να διακοπεί η παροχή νερού. Κάτι που έγινε την Τετάρτη 28/4 το πρωί, ώστε να αρχίσει το άδειασμα του αγωγού από το νερό, με τη χρήση αντλιών. Βάσει αυτού του πλάνου, η διαδικασία επρόκειτο να ολοκληρωθεί τα ξημερώματα της Πέμπτης 29/4. Μόνο που τότε αποκαλύφθηκε πραγματική βλάβη και ξεκίνησε η ουσιαστική αντιμετώπιση της.

“Μέχρι το απόγευμα της Πέμπτης 29/4 είχε αφαιρεθεί ο σπασμένος αγωγός. Αντικαταστάθηκε από χαλύβδινο το μεσημέρι της Παρασκευής 30/4. Αμέσως ανοίξαμε τα νερά. Ευτυχώς ήμασταν έτοιμοι και διαθέταμε ανταλλακτικά για κάθε ενδεχόμενο, ακόμη και έτοιμα κομμάτια αγωγού 12 μέτρων, ώστε να αντικαταστήσουν το σημείο που υπέστη θραύση” εξηγεί ο κ. Μωυσιάδης.

Από τη στιγμή της αποκατάστασης της βλάβης και μέχρι να τρέξει νερό στις βρύσες της Θεσσαλονίκης, πέρασαν βέβαια, άλλες 24 ώρες. Κι αυτό γιατί το νερό έφτασε στο διυλιστήριο του Δενδροποτάμου, τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 30/4 μεν, αλλά ήταν θολό.

“Στις 3 το ξημέρωμα το νερό ήταν επιτέλους καθαρό, αλλά στις 5 το πρωί εμφανίστηκε ξανά θολότητα. Τελικά, το μεσημέρι του Σαββάτου 31/3 αποκαταστάθηκε η ποιότητα του και δόθηκε εντολή να μοιραστεί στην πόλη”. Ο κ. Κρεστενίτης εν τούτοις, προσθέτει ότι “ήταν άγνωστο πόσο χρόνο θα πάρει η έλευση καθαρού νερού, γιατί ουδείς μπορούσε να γνωρίζει τι φερτά υλικά κουβαλάει”.

Έτσι φτάσαμε από την Τρίτη 27/3 στο Σάββατο 31/3, με πολλές περιοχές της Θεσσαλονίκης να μην έχουν για πέντε ημέρες -πια- νερό και οι «ορεινές» γειτονιές να περιμένουν μέχρι τη Δευτέρα 2/4, ώστε να αποκατασταθεί το πρόβλημα.

Αν προχωρούσαμε πιο γρήγορα στην άντληση υδάτων, θα ρισκάραμε νέες βλάβες

Ρωτήσαμε τους εργαζόμενους στην ΕΥΑΘ αν υπήρχε δυνατότητα να επιταχυνθεί η όλη διαδικασία. Ήταν κατηγορηματικοί. “Εντοπίσαμε τη βλάβη πολύ γρήγορα, αλλά αν προχωρούσαμε πιο γρήγορα την άντληση των υδάτων, θα ρισκάραμε νέες βλάβες, σε άλλα σημεία” επισημαίνει ο κ. Μωυσιάδης. Το αυτό είπε και ο πρόεδρος και Διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Γιάννης Κρεστενίτης, ο οποίος πρόσθεσε ότι “δεν υπήρξαν στοιχεία, προτάσεις ή τεχνικές λύσεις από κανέναν που να συνεισφέρουν στην επιτάχυνση της επισκευής”.

“Φταίει και το δίκτυο” ισχυρίζονται οι εργαζόμενοι και εξηγούν ότι “είναι παλιό και πολύπλοκο. Η ΕΥΑΘ κληρονόμησε το παλιό δημοτικό υδραυλικό σύστημα διαφόρων περιοχών, που φτιάχτηκε τμηματικά και ως εκ τούτου δεν μπορεί να το διαχειριστεί κάποιος εύκολα. Για να καταλάβετε, προκειμένου να κατευθύνουμε νερό σε γειτονιές πρέπει να ελέγξουμε περίπου 2000 βάνες, κάτι που είναι αδύνατο”.

Το επόμενο ερώτημα που τίθεται, αφορά τη συντήρηση του αγωγού στην Αραβησσό. Γίνεται σωστά;

Δεδομένου ότι τυχόν πρόβλημα στον αγωγό της Αραβησσού θα άφηνε την πόλη χωρίς νερό, για ημέρες, είχε προβλεφτεί η καλή -επαρκής και τακτική- συντήρηση; Τα μέλη του συνεργείου της ΕΥΑΘ εξηγούν ότι η συντήρηση τέτοιων αγωγών είναι σχεδόν αδύνατη, καθώς έχει μήκος 60 χιλιόμετρα και βρίσκεται 3 μέτρα κάτω από το έδαφος. Διευκρινίζουν ότι το πρόβλημα προέκυψε στο εξωτερικό περίβλημα του αγωγού και άρα ο μόνος τρόπος να εντοπιστεί ήταν να σκάψουν και να ελέγξουν όλο το μήκος του.

Πλέον η σκέψη όλων είναι στο τι γίνεται τώρα. Στο πώς δεν θα ζήσει η Θεσσαλονίκη κάτι ανάλογο, στο εγγύς ή απώτερο μέλλον. “Δεν μπορούμε να ζούμε με τον κίνδυνο να ξαναπεράσουμε τα ίδια, οπότε επεξεργαζόμαστε σχέδια για να αντιμετωπίσουμε έκτακτες καταστάσεις και να μην προκληθεί ξανά η ίδια ταλαιπωρία” ξεκαθαρίζει ο πρόεδρος της ΕΥΑΘ, πριν τονίσει ότι “δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι δεν θα ξανασυμβεί κάτι ανάλογο, καθώς το πρόβλημα αφέθηκε για να λυθεί όταν θα γίνουν έργα, που ωστόσο, δεν προωθούσε κανείς”.

Στην ΕΥΑΘ αναγνωρίζουν ότι ο κόσμος ταλαιπωρήθηκε πολύ, με τον κ. Κρεστενίτη να ζητά συγγνώμη για την ταλαιπωρία που υπέστησαν οι πολίτες της Θεσσαλονίκης, εκ μέρους της διοίκησης. Στο ΔΣ που συγκλήθηκε, αποφασίστηκε να απαλλάξει η Εταιρία τους δημότες, από το πάγιο τα ειδικά τιμολόγια στον επόμενο λογαριασμό. Επίσης, οι διοικούντες κατέληξαν στο ότι θα στηριχθούν οι δημόσιες δομές υγείας, ώστε να υπάρχει επάρκεια νερού, όπως και να συζητήσουν με τους επαγγελματίες την έκπτωση 10% που ζητήθηκε στους λογαριασμούς, από τα επιμελητήρια.

Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ μας λένε ότι έχουν ένα μικρό παράπονο. “Εργαζόμασταν 5 ημέρες ασταμάτητα και ακούσαμε πολλά, χωρίς να φταίμε”. Επισημαίνουν δε, ότι ήταν εκείνοι που στο παρελθόν πίεζαν τις διοικήσεις να γίνουν τα απαραίτητα έργα, επισημαίνοντας τον κίνδυνο.

*Ο Γιάννης Κρεστενίτης ανέλαβε χρέη προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου της ΕΥΑΘ τον Μάιο του 2016. Η θητεία του ιδίου και όλων των άλλων μελών του ΔΣ είναι πενταετής. Ο κ. Κρεστενίτης είναι καθηγητής Παράκτιας Τεχνικής και Ωκεανογραφίας στον Τομέα Υδραυλικής και Τεχνικής Περιβάλλοντος ΑΠΘ, διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ (1987) και διπλωματούχος αγρονόμος τοπογράφος μηχανικός ΕΜΠ (1974).

Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντάσσονται οι υποβρύχιοι αγωγοί και τα παράκτια τεχνικά έργα, η παράκτια μηχανική, η φυσική ωκεανογραφία, η μεταφορά φερτών υλών και η δορυφορική ωκεανογραφία, αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.

Τώρα που αποκτήσατε πλήρη εικόνα για το πρόβλημα (το μέγεθος και όσα το προκάλεσαν), ήλθε η ώρα να διαβάσετε και το πώς έζησαν οι κάτοικοι των Δυτικών Συνοικιών που επλήγησαν, κατά κύριο λόγο, από το πρώτο δευτερόλεπτο της ζημιάς έως την τελική αποκατάσταση. Το Νews 24/7 μίλησε με επαγγελματίες από τον χώρο της εστίασης και του τουρισμού, με έναν οικογενειάρχη (πατέρα δυο παιδιών, μικρής ηλικίας), με μια ηλικιωμένη γυναίκα και μία φοιτήτρια, επιχειρώντας να διαπιστώσει τα προβλήματα που προέκυψαν με την καθημερινότητα τους.

Ανοιγοκλείναμε τις βρύσες όλη μέρα, μπας και τρέξει λίγο νερό

Η, συνταξιούχος, κυρία Γιώτα μένει στις Συκιές, μια από τις περιοχές που έμειναν χωρίς νερό για πέντε -και πλέον- ημέρες. Όπως λέει “δεν είχα νερό στο σπίτι από την Τετάρτη 28/3 και για έξι ημέρες. Κάποια στιγμή, ήλθε μετά τα μεσάνυχτα, την Πέμπτη, όταν ξύπνησα από καθαρή τύχη και τρόμαξα να γεμίσω λεκάνες -γιατί έπεφτε το νερό χωρίς πίεση-, ώστε να ‘χω νερό τουλάχιστον για την τουαλέτα. Ήταν πολύ άσχημο πράγμα, όλο αυτό που συνέβη”. Ξύπνησε το πρωί εκείνης της Τετάρτης, ενημερώθηκε από την τηλεόραση για την έκταση του προβλήματος “και πήγα στο supermarket να πάρω εξάδες με μεγάλα μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού. Ακόμα αγοράζω”.

Στις ημέρες που τα συνεργεία προσπαθούσαν να τακτοποιήσουν το πρόβλημα, το νερό εμφανιζόταν, χωρίς προειδοποίηση, για λίγη ώρα. “Άμα τύχαινε να είσαι ξύπνιος, προλάβαινες να μαζέψεις λίγο σε λεκάνες. Δεν είχαμε ενημέρωση. Στην τύχη γίνονταν όλα. Ανοιγοκλείναμε όλη μέρα τις βρύσες, μπας και βγει τίποτα. Μετά μάθαμε πως ειδικά για τις Συκιές μεσολάβησε Εισαγγελέας, ώστε να μας δώσουν νερό. Ήμασταν η πιο αδικημένη περιοχή. Όχι. Δεν ξέρω γιατί. Μήπως επειδή είμαστε ψηλά; Αυτό που ξέρω είναι ότι στις Συκιές, τον Εύοσμος και το Ωραιόκαστρο έδιναν πιο ώρες ώρες και πιο αραιά από τους άλλους, νερό, χωρίς να εξηγήσουν ποτέ το γιατί”.

Πώς άλλαξε όμως, η μέρα της; “Για να μαγειρέψω χρησιμοποιούσα εμφιαλωμένα νερά. Ακόμα με τα μπουκάλια μαγειρεύω, γιατί δεν εμπιστεύομαι την ποιότητα του νερού που βγαίνει από τη βρύση. Ούτε για τον καφέ το πρωί. Είχαν πει πως ήταν ακατάλληλο. Όχι, δεν έχουμε ακούσει κάποιον να λέει τώρα πως είναι κατάλληλο. Δεν έχω μάθει κάτι”. Τα πιάτα τα πλένει με το νερό της βρύσης, ομοίως και τα ρούχα στο πλυντήριο “αν και ομολογώ ότι δεν είμαι και πολύ σίγουρη ότι είναι καθαρά. Μου φαίνεται ακόμα θολό το νερό. Μια βρωμιά την έχει”.

Λέει, με καημό, πως “είναι αδικαιολόγητο αυτό το πράγμα, να μείνει μια ολόκληρη πόλη χωρίς νερό. Αν έχω ξαναζήσει κάτι ανάλογο; Όχι πάνω από 2-3 ώρες. Αυτό που ζήσαμε είναι απαράδεκτο. Δεν είχαμε ούτε για την τουαλέτα. Εκεί δεν μπορείς να ρίξεις μπουκάλια. Δεν συμφέρει”. Τι έκανε; “Έκλεινα το καπάκι και γέμιζα λεκάνες, όποτε τύχαινε να είμαι ξύπνια, όταν υπήρχε υδροδότηση”. Η προσωπική υγιεινή περιοριζόταν σε γρήγορα ντους. “Ζέσταινα δυο μπουκάλια νερό και πλενόμουν, ίσα-ίσα για να μη βρωμάμε. Πού να κάνουμε μπάνιο;”. Οι δουλειές στο σπίτι έγιναν... άγνωστη φράση “αν και εκεί βρήκα τρόπο, φυσικά αν είχα γεμίσει λεκάνες”. Έχει καταλήξει στο ότι “η έλλειψη νερού είναι χειρότερη από αυτήν του ηλεκτρικού. Χωρίς ρεύμα μπορείς να βρεις λύσεις. Χωρίς νερό δεν γίνεται τίποτα. Όλα είναι πολύ δύσκολα”.

Ο Γιώργος διατηρεί κατάστημα με υποδήματα και είναι πατέρας δυο μικρών παιδιών (8 μηνών και 3 χρόνων). Μέσα σε όλα αυτά, η διακοπή του νερού τον βρήκε πάνω σε μετακόμιση. “Ήταν η εβδομάδα που είχαμε προγραμματίσει να φύγουμε από τις Συκιές και να πάμε στη Νεάπολη. Έπρεπε δηλαδή, να καθαρίσουμε δυο σπίτια”. Αλλά αυτό ήταν το μικρότερο από τα προβλήματα του.

“Το νερό κόπηκε την Τετάρτη, όταν ήμουν στη δουλειά. Το έμαθα από μια γειτόνισσα, που πέρασε, κατά τις 9 το πρωί, και με ρώτησε αν είχα νερό στο μαγαζί. Τσέκαρα και διαπίστωσα πως δεν βγαίνει στάλα. Σκέφτηκα ότι ήταν της περιοχής. Αρχικά δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα. Έπειτα από κάποιες ώρες, κάπου το μεσημέρι, πήγα να πάρω εξάδες εμφιαλωμένου. Δεν είχα προλάβει ούτε ένα μπουκάλι. Είχαν εξαντληθεί”!

Συνέχισε την αναζήτηση, έως τη δικαίωση. “Κάποια στιγμή δίψασα και ήπια ένα αναψυκτικό. Γενικά, ήμουν χαλαρός στην αντιμετώπιση μου, γιατί πίστευα πως δεν θα ‘χουμε πρόβλημα στο σπίτι. Στο παλιό ή το νέο. Το μεσημέρι πια, διαπιστώσαμε πως δεν υπήρχε σταγόνα, πουθενά. Εύλογα, το κύριο άγχος μας ήταν η λάτρα των παιδιών. Την τακτοποιήσαμε με εμφιαλωμένα νερά, στην αρχή. Μετά, γίναμε νομάδες. Πηγαίναμε σε όποιο σπίτι είχε νερό: σε αυτό της Νεάπολης, στης μητέρας μου, στις πεθεράς μου. Ακολουθούσαμε το νερό!”. Έκανε τα τηλέφωνα του κάθε απόγευμα, ώστε να ειδοποιήσει τη σύζυγο του πού επρόκειτο να κοιμηθούν το όποιο βράδυ, με τα παιδιά τους.

Χωρίς υδροδότηση γίνεται δύσκολο ακόμα και το να πλύνεις τα χέρια σου

“Ένα βράδυ, για την ακρίβεια στις 2 τα μεσάνυχτα, γειτόνισσα χτύπησε το κουδούνι της μητέρας μου. Είχε εμφανιστεί λίγο νερό και ήθελε να την ειδοποιήσει για να γεμίσει τις λεκάνες”. Λέει πως άκουσε και κάποιες ιστορίες για οικογένειες που... έκαναν σκοπιές, για να μη χάσουν την guest star εμφάνιση της υδροδότησης. “Στο μαγαζί , με το που ερχόταν γέμιζα ένα καζανάκι και 2-3 κουβάδες. Ήταν δύσκολο ακόμα και να πλύνεις τα χέρια σου, γιατί με τα μπουκάλια θες ένα άλλο άτομο να σου ρίχνει νερό. Υπήρχαν νοικοκυριά που χρησιμοποιούσαν πλαστικά πιάτα. Εμείς για δυο μέρες δεν μαγειρέψαμε, πέραν των φαγητών των παιδιών που... έβγαινε”.

Αυτό που τον δίδαξε η εμπειρία ήταν “το πόσο δεδομένο μπορείς να θεωρήσεις κάτι που σπαταλάς όταν το έχεις και το πώς μπορείς να εξοικονομήσεις νερό τώρα που ξέρεις πόσο πολύτιμο είναι. Διαπίστωσα ότι έκανα τα ίδια πράγματα με πολύ λιγότερες ποσότητες -με δυο ώρες εξοικονόμησης. Κατέληξα στο ότι το νερό είναι πιο σπουδαίο και από το ρεύμα”.

Πλέον εμπιστεύεται το πόσιμο νερό “κάτι που δεν ίσχυε και στις πρώτες ημέρες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα διαπιστώθηκε στη Νεάπολη και τις Συκιές. Οι Συκιές δεν είχαν καθόλου. Συνολικά, η παροχή πρέπει να έφτασε τις 10 ώρες σε πέντε ημέρες. Η Νεάπολη μια είχε, μια δεν είχε. Δεν θέλω να πω ποιος φταίει και τι φταίει, γιατί είμαι άσχετος με το θέμα. Οπότε ό,τι και αν πω, θα γίνω άδικος. Δεν ξέρω τι συνεργεία υπήρχαν, αν ήταν σε ετοιμότητα, αν υπήρχαν υλικά. Γενικά, δεν μάθαμε τίποτα”.

“ΠΑΟΚ και ας μην έχω νερό”

Τώρα που τελείωσε το θέμα μπορεί και βλέπει, από απόσταση, με χιούμορ όσα έζησαν οι πολίτες της Θεσσαλονίκης εκείνη την εβδομάδα. Λέει “ένα πολύ σημαντικό γεγονός είναι πως η διακοπή έπεσε τις ημέρες που ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε προβλήματα”.

Την Τετάρτη 28/3 αναμενόταν η έκδοση της απόφασης από το Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ, που τελικά προέκυψε την Πέμπτη 29/3 και διατηρούσε την αφαίρεση τριών βαθμών από τον ΠΑΟΚ (με το σκεπτικό να αναφέρει ότι το ματς με την ΑΕΚ διεκόπη με υπαιτιότητα των γηπεδούχων). Επίσης, ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδης τιμωρήθηκε με απαγόρευση εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους για τρία χρόνια και πρόστιμο 100.000 ευρώ, ενώ στον παράγοντα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Λιούμπος Μίχελ, επιβλήθηκε απαγόρευση εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους για 90 ημέρες και πρόστιμο 15.000 ευρώ. Τέλος, ο ΠΑΟΚ τιμωρήθηκε με δυο αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών, ενώ η ΠΑΕ θα καταβάλει πρόστιμο 63.000 ευρώ.

“Ο καημός στις Συκιές και τη Νεάπολη είναι να πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα. Ο κόσμος λοιπόν, ασχολήθηκε περισσότερο με αυτό. Μια έλεγαν για το νερό και μετά ασχολούνταν με τον ΠΑΟΚ”. Από τις πλέον δημοφιλείς φράσεις ήταν το “δεν πειράζει να μην έχουμε νερό, ο ΠΑΟΚ να είναι καλά”. Όπως λέει ο Γιώργος “το νερό ήλθε, αλλά ο ΠΑΟΚ δεν πήγε καλά. Αν έπαιρνε τον τίτλο, πιστεύω ότι δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν ερχόταν το νερό του χρόνου! Ίσως αν κατακτούσε ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα, να μην καταλαβαίναμε καν ότι δεν είχαμε νερό”.

Υπήρχαν και οι... τυχεροί

“Τυχερή” λέει πως αισθάνεται η Λυδία Θεοδωρίδου, φοιτήτρια στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στη Θεσσαλονίκη, η οποία μένει στην οδό Ολύμπου, κοντά στην αρχαία αγορά της πόλης, καθώς οι διακοπές στην υδροδότηση δεν την επηρέασαν, όσο άλλους.

“Το νερό κόπηκε τελείως για πολύ μικρό χρονικό διάστημα στο σπίτι μου: μόνο την Τετάρτη και το Σάββατο βρέθηκα χωρίς καθόλου νερό. Τις υπόλοιπες ημέρες είχα σχεδόν συνέχεια... σταγόνες. Έτρεχε νερό αλλά με πολύ χαμηλή πίεση. Φυσικά ήταν αδύνατο να κάνεις μπάνιο ή να πλύνεις τα πιάτα, όμως, ευτυχώς, το καζανάκι ήταν γεμάτο συνέχεια”.

Παρά, όμως, την ελάχιστη διακοπή της υδροδότησης στην πολυκατοικία που μένει η Λυδία, η ίδια δεν κατάφερε να αποφύγει τις εξάδες με τα νερά, που είχαν την τιμητική τους τις μέρες αυτές στην Θεσσαλονίκη. “Αναγκάστηκα να πάρω δυο τρεις εξάδες, κατ’αρχάς για τις δύο μέρες που δεν είχα νερό και επειδή, στη συνέχεια, η κανονική ροή άργησε να επανέλθει. Από την Κυριακή και έπειτα, το νερό ήταν και λίγο και μαύρο. Όμως φίλοι μου σε άλλα σημεία του κέντρου δεν είχαν καθόλου όλες αυτές τις μέρες, επομένως, μπορώ να πω πως ήμουν από τους τυχερούς”.  

Για “τραγικά προβλήματα” κάνουν λόγο οι επαγγελματίες της πόλης οι οποίοι-κυρίως εκείνοι που δραστηριοποιούνται στην εστίαση και τον τουρισμό- επλήγησαν ιδιαίτερα από την πενθήμερη διακοπή νερού.

"Δεν θέλετε να ξέρετε τι περάσαμε"

“Μείναμε πέντε ημέρες χωρίς νερό, με ένα μικρό διάλειμμα έξι ωρών”, λέει στο News 24/7 η κ. Βίκυ Ταρνανά, του hostel “Little Big House” στην Άνω Πόλη, η οποία τονίζει τις υπερπροσπάθειες που κατέβαλε το προσωπικό, προκειμένου οι ανάγκες για νερό να καλυφθούν από μπουκάλια εμφιαλωμένου.

“Για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, να υπάρχει δηλαδή καθαριότητα στα δωμάτια και να μπορούν να εξυπηρετούνται με νερό, αγοράσαμε, χωρίς υπερβολή, 200 φιάλες νερού”.
Το νερό που είχε αποθηκευτεί στο ντεπόζιτο που υπάρχει στον ξενώνα, κάλυψε μόνο το πρώτο τετράωρο της πρώτης ημέρας της διακοπής. “Όταν το ξαναγεμίσαμε, τελείωσε ξανά σε 4 ώρες”, αναφέρει χαρακτηριστικά. Έτσι, και οι ανάγκες για το μπάνιο των πελατών καλύφθηκαν με φιάλες.

Επιπλέον, όπως λέει, το πρόβλημα καθίστατο μεγαλύτερο από το γεγονός ότι έπρεπε να λειτουργήσει κανονικά και το καφέ στον χώρο:

“Δεν γινόταν διαφορετικά. Το καφέ είναι επίσης χώρος πρωινού και κοινόχρηστος για τα παιδιά του ξενώνα και ήδη είχαμε πάρα πολλές κρατήσεις την εβδομάδα αυτή, λόγω και του καθολικού Πάσχα”. Ερωτηθείσα για το πλύσιμο των πιάτων και των σκευών, είναι αφοπλιστική: “Δεν θέλετε να ξέρετε τι περάσαμε με αυτό”.

Στην κατάσταση, σχεδόν, απόλυτης λειψυδρίας, οι πελάτες έδειξαν “όσο περισσότερη κατανόηση γίνεται”, λέει η Βίκυ Ταρνανά:

“Απορροφήσαμε εμείς το σύνολο του κόστους που συνεπάγετο αυτή η κατάσταση”, προσθέτει και διευκρινίζει όταν ρωτάται για το οικονομικό σκέλος: “Αυτό είναι το λιγότερο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η καταπόνηση των εργαζομένων, που έπρεπε να μεταφέρουν τις φιάλες. Αυτό ήταν κάτι που θα προτιμούσαμε να μην είχαμε περάσει”.

Καλύτερη η κατάσταση στο κέντρο

Όσο κατηφόριζε κανείς από τα δυτικά και τα βόρεια προς το κέντρο της πόλης, η κατάσταση βελτιωνόταν: “Στην δική μας γειτονιά είχαμε πρόβλημα μόνο μία μέρα. Το νερό δεν διακόπηκε, όμως η βρύση έτρεχε μόνο λάσπη”, τονίζει στο News 24/7 η κυρία Αγλαΐα Πατρωνάκη, ιδιοκτήτρια του μαγειρίου “Η Κουζίνα της Αγλαΐας” στα λουλουδάδικα.

“Το πρωί της Παρασκευής είχα αγοράσει ζωχιές τις οποίες σκόπευα να βράσω. Γύρω στις 12 το μεσημέρι που πήγα να τις πλύνω, η βρύση άρχισε να τρέχει λάσπη”, αναφέρει, περιγράφοντας τις δυσκολίες που ακολούθησαν.

“Αναγκάστηκα να πάρω εμφιαλωμένα νερά προκειμένου να μαγειρέψω για το μαγαζί εκείνη την ημέρα. Όπως κάνουμε πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις αναπροσαρμόσαμε το μενού στις συνθήκες”, λέει χαρακτηριστικά, σκιαγραφώντας την κεντρική ιδέα πίσω από αυτήν την “αναπροσαρμογή”.

“Χρησιμοποιήσαμε εμφιαλωμένο νερό στην μαγειρική καθώς και στο πλύσιμο των λαχανικών. Φυσικά, αποφεύγουμε αυτά που θέλουν πολύ καλό πλύσιμο, γιατί σε αυτές τις συνθήκες είναι ανέφικτο και τα αντικαθιστούμε με άλλα που είναι πιο εύκολα”.

Έτσι, μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι επαγγελματίες της εστίασης καλούνται να αυτοσχεδιάσουν και να χρησιμοποιήσουν την φαντασία τους, προκειμένου η ευρύτερη κατάσταση να επηρεάσει όσο το δυνατόν λιγότερο τις υπηρεσίες που παρέχουν στους πελάτες τους.

“Δεν μπορούσα, για παράδειγμα, να χρησιμοποιήσω τις ζωχιές, όμως το μαρούλι πλένεται πολύ ευκολότερα. Αντί για σπανακόρυζο κάναμε λαχανόρυζο, καθώς το λάχανο δεν χρειάζεται την ίδια διαδικασία με το σπανάκι”, προσθέτει η κυρία Πατρωνάκη, υπογραμμίζοντας ότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται και κάποια, στις καλές περιπτώσεις μικρή, “χασούρα”:

“Με αυτή τη διαδικασία έχεις αυτόματα και απώλειες καθώς, αναπόφευκτα θα πετάξεις κάποια από τα υλικά που τρώγονται μόνο φρέσκα”.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, είναι το πλύσιμο των σκευών, το οποίο καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο χωρίς την πίεση της βρύσης. “Ευτυχώς”, καταλήγει η κυρία Πατρωνάκη, “το πρόβλημα σε εμάς κράτησε μόλις 24 ώρες”.

Η επιστροφή του φραπέ

Οι πολλές καφετέριες της Θεσσαλονίκης, δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστες από την πολυήμερη διακοπή της υδροδότησης. Τα μαγαζιά στο κέντρο, όπου και η περισσότερη κίνηση, αντιμετώπισαν πολύ λιγότερα προβλήματα από τα αντίστοιχα των προαστίων, ενώ η πρόβλεψη για ντεπόζιτο που είχαν κάνει πολλοί από τους ιδιοκτήτες, βοήθησε αρκετά την κατάσταση.

Ο Μιχάλης Δεληγιάννης, μπάρμαν σε καφέ-μπαρ στην παραλία της Θεσσαλονίκης, μίλησε στο News 24/7 για το πώς επηρεάστηκε η δουλειά του τις μέρες αυτές. Όπως στα περισσότερα μαγαζιά στο κέντρο της πόλης, το πρόβλημα στην υδροδότηση δεν δυσκόλεψε την δουλειά του για περισσότερο από μία ημέρα.

“Γενικά η πίεση του νερού είχε μειωθεί αρκετά, όλες τις ημέρες, όμως δεν αντιμετωπίσαμε σοβαρά προβλήματα. Μία μόνο ημέρα κόπηκε τελείως το νερό”.

Στις άνυδρες αυτές ημέρες της Θεσσαλονίκης ο φραπέ και ο ελληνικός επανήλθαν στο προσκήνιο, καθώς τα είδη καφέ που τα τελευταία χρόνια έχουν κερδίσει την προτίμηση των Ελλήνων, ο εσπρέσο και ο καπουτσίνο, απαιτούν την χρήση μηχανής συνδεδεμένης σε παροχή νερού.

“Φτιάχναμε ό,τι καφέ μπορούσε να γίνει με εμφιαλωμένο νερό. Φραπέ, νες, γαλλικό κι ελληνικό” αναφέρει χαρακτηριστικά ενώ στο ερώτημα αν επηρεάστηκε η κίνηση τις ημέρες που ο εσπρέσο ήταν είδος προς εξαφάνιση, ο Μιχάλης δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας:

“Ο κόσμος βγαίνει για καφέ, έτσι κι αλλιώς. Φραπέ; Φραπέ!”